Ancak, bu ilkel prosedürün bir biçimde işe yaramış olma ihtimali de var. Timsah dışkısı, vajina ile serviks ortasında fizikî bir bariyer oluşturarak birtakım spermlerin yumurtaya ulaşmasını engellemiş olabilir. Kuru dışkının şekillendirilebilir yapısı, tahta yahut metal kesimi üzere sert bir objeye nazaran daha rahat ve tesirli bir bariyer oluşturmuş olabilir.
Eski Mısırlılar yalnızca dışkıya güvenmemişler. Makul bir formda bal (güçlü bir antimikrobiyal maddedir ve enfeksiyon riskini azaltır) ve öğütülmüş akasya yaprağı (spermisit laktik asit içerir) karışımı da kullanmışlar. Kulağa iğrenç gelse de mantıklı bir usul.
Bu karışımın ne kadar tesirli olduğunu kesin olarak bilmesek de, fizikî bariyer ve sperm öldürücü husus içeren bu temel tanım, antik dünyada sıklıkla kullanılan bir formüldü. Talmud’da kadınların sirkeye batırılmış sünger kullandıklarından bahsedilir. Bu yöntem de Mısır versiyonunda olduğu gibi rahim ağzı bariyeri oluştururken vajinal pH’ı sperm için daha az elverişli hale getirirdi. Antik çağdaki öteki kültürler ise kurşun üzere toksik hususları yağ, bal yahut kaya tuzuyla karıştırarak yahut fil dışkısı kullanarak doğum denetimi yapmaya çalışmışlardır.
Günümüzde bu teknikler denenemez elbette. Mekanik olarak mantıklı olsalar da çağdaş tıpta yeri yok.
Bu bilgiler, tabiplerin hastaları Nil Irmağı’na göndermeleri gerektiği manasına gelmiyor. İnsanlık, muteber aile planlaması prosedürleri konusunda uzun bir yol kat etti.
Geçmişte kullanılan kimi ilkel doğum denetim formülleri:
Rahim ağzına metal yahut cam yerleştirmek (tehlikeli)
Çeşitli otlar kullanmak (başarı oranları ve ölüm oranları değişkenlik gösterirdi)
Lysol kullanmak (aşındırıcı temizleme sıvısı, rahmi tahrip eder)
Kaynak: tanınan science
